بابون زیتونی پارک ارم

بابون زیتونی

پستانداران
  • توضیحات

نام ها:

نام فارسی: بابون زیتونی (بوزینه زیتونی)  

نام عربی: بابون الزيتوني  

نام انگلیسی: Olive Baboon  

نام علمی: Papio anubis

 

رده‌بندی کلی:  

شاخه: مهره‌داران (Chordata)  

رده: پستانداران (Mammalia)  

راسته: نخست‌سانان (Primates)  

خانواده: میمونان دم‌دراز (Cercopithecidae)

 

زیستگاه:  

بابون زیتونی در مناطق استپی و نیمه‌بیابانی آفریقا زندگی می‌کند. زیستگاه‌های اصلی آن شامل دشت‌ها، ساواناها و نواحی باز جنگل‌های شنی و خاکی است. این میمون‌ها عمدتاً در مناطق غرب و شرق قاره آفریقا پراکنده‌اند.

 

وضعیت حفاظتی:  

بر اساس اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت (IUCN)، گونه بوزینه Olive در دسته کم نگرانی (Least Concern) قرار دارد ولی به خاطر تخریب زیستگاه و شکار محدود به مراقبت نیاز دارد.

 

رژیم غذایی:  

بابون زیتونی همه چیزخوار است و عمدتاً از گیاهان نرم، برگ‌ها، میوه‌ها، دانه‌ها و گاهی حشرات کوچک تغذیه می‌کند.

 

عوامل تهدیدکننده:  

پلنگ، کاراکال، سگ‌های شکاری، کفتار، شغال، و انسان از جمله شکارچیان این گونه به شمار می‌آیند. همچنین تخریب زیستگاه و شکار غیرقانونی از تهدیدات اصلی است.

 

دوره بارداری: 5 تا 6 ماه  

تعداد توله‌ها: معمولاً 1 تا 2 توله  

سن بلوغ: حدود 3 تا 4 سال  

طول عمر: حدود 20 سال  

طول بدن: 90 تا 115 سانتی‌متر  

ارتفاع: 70 تا 80 سانتی‌متر  

وزن بدن: 20 تا 45 کیلوگرم

 

حقایق جالب:  

بابون زیتونی بسیار اجتماعی است و معمولاً در گروه‌های بزرگ زندگی می‌کند. این میمون‌ها بینایی و هوش بالایی دارند که به بقا در محیط‌های مختلف کمک می‌کند.

 

معرفی:  

بابون زیتونی یکی از گونه‌های مشهور میمون‌های دم‌دراز است که در مناطق متنوعی از آفریقا پراکنده شده‌اند. این میمون‌ها در گروه‌های بزرگ اجتماعی زندگی کرده و رفتارهای پیچیده‌ای از قبیل برقراری ارتباط صوتی و لمسی دارند. آنها اکثراً گیاهخوار هستند اما گاهی حشرات و حیوانات کوچک می‌خورند.


زیستگاه اصلی آنها شامل دشت‌ها و ساواناهای شنی و خاکی است که به علت تخریب زیستگاه و شکار، جمعیت آنها کاهش یافته است. با این حال، این گونه توانسته خود را با شرایط متفاوت تطبیق دهد و در برابر تهدیدها مقاومت نشان دهد.


بابون زیتونی یکی از هوشمندترین میمون‌هاست که از نظر رفتاری بسیار قابل توجه بوده و مطالعه آن به دانشمندان در فهم بیشتر ارتباطات اجتماعی حیوانات کمک کرده است.