شامپانزه معمولی

نام انگلیسی: chimpanzee

نام علمی: Pan troglodytes

از فرمانرو جانوران، شاخه طنابداران،رده پستانداران، راسته نخستی سانان، تیره انسانیان ،زیر خانواده انسانیان سانان،تبار انسان تباران،زیر تبار پانینا،سرده پان، گونه شامپانزه معمولی 

CLASS: Mammalia (Mammals)

ORDER: Primates

FAMILY: Hominidae

GENUS: Pan

SPECIES: troglodytes

زیستگاه: شامپانزه در سراسر 21 کشور مختلف نواحی غرب و مرکز آفریقا زندگی می کند و زیستگاهش را تنوع گسترده ای از مناطق مختلف از جنگل های بارانی گرمسیری و مرطوب گرفته تا نواحی خشک ساوانا و جنگل های باز تشکیل می دهد.

شامپانزه معمولی از نظر سازمان جهانی حفاظتIUCNاین گونه در زمره گونه های تهدید شده  و در لیست قرمز قرار گرفته است.

تغذیه: شامپانزه یک حیوان همه چیز خوار است و غذاهای مختلفی مصرف می کند. بخش عمده رژیم غذایی این حیوان شامل میوه های فصلی، دانه ها، گل های درختان و همچنین حشراتی مانند مورچه و موریانه می باشد اما می تواند طعمه های بزرگ تری نیز شکار کند. دیده شده شامپانزه با کمک سایر اعضای گروه میمون ها، پرندگان و حتی شاخ درازان کوچک را شکار کرده است. این حیوان از هوش خود برای شکار بهره می برد، به عنوان مثال برگ های شاخه درخت را جدا کرده و شاخه را روی تپه موریانه قرار می دهد تا با حرکت موریانه روی شاخه، آن ها را بخورد یا از سنگ ها به عنوان چکش برای شکستن آجیل ها استفاده می کند یا از برگ های جویده به عنوان اسفنج برای جذب آب و نوشیدن آن استفاده می کند.

عوامل تهدید کننده: شکار توسط انسان و گوشتخواران و از بین بردن زیستگاه های شامپانزه بزرگ ترین دشمن این حیوان محسوب می شود.

دوران آبستنی: 8 ماه

تعداد نوزادان: 1 عدد

سن بلوغ: ماده 13 و نر 16 سالگی

طول عمر: در طبیعت به ندرت تا 50 سال و دراسارت تا 65 سال گزارش شده است.

قد: 100-170سانتی متر

وزن بدن: 26-70 کیلوگرم

نکات جالب:

به گفته دانشمندان، شامپانزه ها و انسان ها 98 درصد از ژن هایشان با هم مشترک است.

شامپانزه ها دوست ندارند در آب باشند و معمولا نمی توانند شنا کنند.

شامپانزه ها در هنگام بیماری یا زخمی شدن از گیاهان دارویی تغذیه می کنند.

برخلاف بسیاری از حیوانات حیات‌وحش‌، شامپانزه‌ها می‌توانند خود را در آینه تشخیص دهند.

شامپانزه ها وقتی خوشحال هستند صدای غرغر می کنند. نشان دادن دندان در واقع نشان دهنده ترس یا اضطراب است.

 معرفی:

شامپانزه ها برای ما انسان ها بسیار آشنا هستند، شاید به این دلیل که بسیاری از رفتارهای آنها ما را به یاد خودمان می اندازد. آنها درست مانند گوریل ها، اورانگوتان ها و بونوبوها بعنوان میمون های بزرگ در نظر گرفته می شوند. روش متمایز راه رفتن  آنها و راه رفتن روی کف پا و بند انگشتان دست - باعث شده است که آنها لقب بند انگشتی را به خود اختصاص دهند. هیچ مویی روی صورت، دست ها یا پاهای شامپانزه وجود ندارد، اما بقیه بدنش با موهای بلند سیاه یا قهوه ای پوشیده شده است. برخلاف دیگر نخستی‌ها مانند میمون‌ها و بابون‌ها، شامپانزه‌ها دم ندارند. در عوض شامپانزه‌ها گوش‌های بزرگی دارند که کمی از دو طرف صورت بیرون زده است، و به آنها کمک می‌کند تا صدای شامپانزه‌های دیگر را در میان شاخ و برگ درختان جنگلهای انبوه بشنوند. شامپانزه‌ها نیز مانند انسان‌ها شست‌های مخالفی دارند که به آنها کمک می‌کند تا شاخه‌ها را در دست بگیرند یا غذا را بگیرند و بخورند.شامپانزه ها در جنگل های بارانی استوایی و جنگل های پست و کوهستانی در غرب و مرکز آفریقا زندگی می کنند. همه چیز طعم خوبی دارد! شامپانزه ها غذاهای متنوعی می خورند. دانشمندان حدود 80 غذای مختلف را که شامپانزه ها می خورند ثبت کرده اند، از جمله دانه ها، میوه ها، برگ ها، پوست درخت، عسل، گل ها و حشرات. این مواد بیشتر رژیم غذایی آنها را تشکیل می دهد. با این حال، شامپانزه‌ها سایر حیوانات حیات‌وحش‌ها مانند میمون‌ها یا بره های کوچک را نیز برای استفاده از گوشتشان شکار می‌کنند. تغذیه معمولاً یک فعالیت فردی است، اما گاهی شامپانزه ها با هم به دنبال غذا می گردند. شامپانزه ها به دلیل استفاده از ابزار برای تهیه غذا مشهور هستند. آنها اغلب شاخه‌ای تیز را از برگ‌های آن جدا می‌کنند و سپس آن را در لانه مورچه یا موریانه فرو می‌برند تا حشرات به داخل آن وارد شوند. هنگامی که آب کمیاب است، شامپانزه ها برگ ها را می جوند تا نرم و اسفنج مانند شوند – این کار به آنها اجازه می دهد تا آب باران ذخیره شده در الیاف و مابین برگهای درختان  را استفاده کنند.

یک شامپانزه جوان مدت زیادی از روز را در بغل مادر خودش است . جوانان باید تا هفت سالگی نزد مادرشان بمانند تا بتوانند به تنهایی زنده بمانند.

مفهوم خانه برای یک شامپانزه شامل جامعه ای از شامپانزه های دیگر است که از گروه های خانوادگی تشکیل شده است. در این گروه های خانوادگی معمولاً حدود 6 تا 10 شامپانزه وجود دارند. کل جامعه شامپانزه‌ها گاهی می‌توانند تا 100 عضو داشته باشند که از گروه‌های مختلف خانوادگی تشکیل شده‌اند. یک شامپانزه نر بالغ باتجربه می تواند رهبر بقیه باشد، اگرچه گاها رهبری بین چند نر مشترک است. شامپانزه ها از زبان بدن، حالات چهره، دست زدن، نظافت و بوسیدن برای برقراری ارتباط در میان اعضای خانواده خود استفاده می کنند. معمولاً یک نر در جامعه ای که در آن متولد شده است می ماند، اما ماده ها وقتی بالغ می شوند به دسته های دیگر منتقل می شوند.

شامپانزه های ماده معمولاً برای اولین بار در سن 12 تا 15 سالگی زایمان می کنند. شامپانزه های تازه متولد شده دارای پوست صورتی در زیر موهای تیره خود هستند که بعداً با افزایش سن سیاه می شوند. آنها در بدو تولد به شدت ضعیف هستند و بچه ها باید تا هفت سالگی در کنار مادرشان بمانند تا بتوانند به تنهایی زنده بمانند.

بلافاصله پس از تولد، کودک یاد می گیرد که به زیر مادر خود بچسبد. بعداً به پشت او منتقل می شود و برای هفت ماه آینده از این سبک سواری و بغل استفاده می کند. شامپانزه تا حدود سه سالگی از مادرش شیر می گیرد. می تواند در حدود چهار سالگی به تنهایی شروع به راه رفتن کند، اما چند سال دیگر با مادر می ماند و تمام مهارت های لازم برای زنده ماندن را یاد می گیرد. یک شامپانزه مادر با بچه هایش پیوند نزدیکی برقرار می کند که ممکن است تا آخر عمر باقی بماند.