چشم‌گرد تنبل (slow lorises) یا اسلولوریس گروهی از چندین گونه از خیس‌بینیان است که زادگاه آن بیشتر مناطق جنوب شرقی آسیا و سریلانکا است. این حیوان به ویژه از بابت حرکات آرام و چشمان درشت خود شهرت دارد.

نخستین نمونه از چشم‌گرد تنبل در سال ۱۷۷۰ میلادی توسط پژوهشگر هلندی، آرنوت فوسمائر (Arnout Vosmaer) شناسایی شد.

اسلولوریس حیوانی شب بیدار است. بنابراین نگه داشتن او در اتاق های روشن با نور چراغ، برای او باعث رنج و عذاب می شود.

آنها نمی توانند در اسارت رفتارهای طبیعی خود را بروز دهند. این حیوان شبها مسافتی بسیار طولانی را برای پیدا کردن غذا می پیمایند. نگه داشتن او در قفس برای زمانی طولانی بی رحمانه است.

در حیات وحش رژیم غذایی اسلولوریس ترکیبی از حشرات و میوه هاست. چیزی که صاحبان آنها نمی توانند در اختیارشان بگذارند. رژیم غذایی آنها در خانه برایشان عوارضی مثل چاقی، دیابت، بیماری های متابولیک استخوانی و سوء تغذیه خواهد داشت.

این حیوانات دارای یک نیش سمی هستند که برای انسان مضر است. این نیش با کشیدن دندان ها از بین می رود اما باز هم آنها دارای غدد سمی در بازوها و بزاق خود هستند. سم این حیوانات می تواند باعث شوک آنافیلاکتیک و حتی مرگ در انسان شود.

در بسیاری کشورها نگهداری از اسلولوریس به عنوان یک حیوان خانگی غیرقانونی است. در واقع قوانینی علیه نگهداری از حیوانات وحشی از جمله اسلولوریس وضع شده است. اما هنوز بسیار شایع است که این حیوان به عنوان حیوان خانگی نگهداری می شود.

اسلولوریس ها در معرض خطر جدی انقراض قرار دارند. تجارت آنها بزرگترین تهدید برای بقایشان است. داشتن یک اسلولوریس در خانه به تجارت آنها رونق می بخشد و نسل این حیوان زیبا را به سوی منقرض شدن سوق می دهد.

آنها توسط ادرار نشانه گذاری می کنند تا قلمرو خود را مشخص کنند. ادرار آنها بسیار بدبوست و در خانه پخش می شود.