نام‌ها
نام فارسی: اسلولوریس (لیوریس کندی)
نام عربی: اللوري البطيء
نام انگلیسی: Slow Loris
نام علمی: Nycticebus (سرده‌ای از پریماتها در خانواده لوریدها)
رده‌بندی حیوان
فرمانرو: جانوران (Animalia)
شاخه: طنابداران (Chordata)
رده: پستانداران (Mammalia)
راسته: پریماتها (Primates)
خانواده: لوریدها (Lorisidae)
زیستگاه
اسلولوریس‌ها در جنگل‌های گرمسیری و نیمه‌گرمسیری آسیای جنوب شرقی از جمله اندونزی، مالزی، تایلند، و ویتنام زندگی می‌کنند. زیستگاه آنها معمولاً در مناطق بارانی با درختان انبوه و پوشش گیاهی متراکم است. این جانوران بیشتر شب‌زی بوده و در شاخه‌های درختان زندگی و حرکت می‌کنند.
وضعیت حفاظتی
بر اساس سازمان جهانی حفاظت (IUCN)، بسیاری از گونه‌های اصلی اسلولوریس در وضعیت آسیب‌پذیر (Vulnerable) یا نزدیک به تهدید (Near Threatened) قرار دارند. شکار برای تجارت غیرقانونی حیوانات خانگی و تخریب زیستگاه اصلی‌ترین تهدیدات محسوب می‌شود.
تغذیه
اسلولوریس‌ها رژیم غذایی همه‌چیزخوار دارند که شامل حشرات، میوه‌های شیرین، شیره درختان، برگ‌های جوان و برخی مهره‌داران کوچک می‌شود. آنها توانایی لیسیدن شیره گیاهان را دارند و فعالیت اصلی تغذیه‌شان شب‌هنگام است.
عوامل تهدیدکننده
شکار به منظور تجارت حیوانات خانگی، تخریب زیستگاه جنگلی به دلیل قطع درختان و کشاورزی، ترافیک جاده‌ای، و در برخی مناطق، آزار و اذیت انسانی باعث کاهش جمعیت آنها شده است.
داده‌های زیستی
دوران آبستنی: حدود 6 ماه
تعداد نوزادان: معمولاً یک یا دو بچه
سن بلوغ: حدود 1 تا 2 سالگی
طول عمر: حدود 10 تا 20 سال در اسارت
طول بدن: 18 تا 38 سانتی‌متر
ارتفاع: به دلیل ساختار درختی اهمیتی ندارد
وزن بدن: 260 تا 600 گرم (بسته به گونه)
نکات جالب
سلولوریس‌ها تنها پریمات‌های سمی هستند که قادر به تزریق سم از آرنج خود به شکارچیان یا رقبا هستند. آنها حرکات آرام و دقیق دارند که کمک به استتار و فرار از خطر می‌کند.
معرفی
اسلولوریس‌ها گونه‌ای از میمون‌های کوچک شب‌زی با چشمان بزرگ و دست‌های قدرتمند هستند که در جنگل‌های گرمسیری جنوب آسیا زندگی می‌کنند. حرکت کند و آرام آنها به آنها اجازه می‌دهد بدون جلب توجه شکارچیان به دنبال غذای خود باشند. علی‌رغم جثه ظریف، این جانوران سمی بوده و از دفاع شیمیایی برای بازدارندگی استفاده می‌کنند.
این جانوران نقش مهمی در کنترل جمعیت حشرات و پراکندگی بذر میوه‌ها دارند و بنابراین در حفظ تعادل اکوسیستم جایگاه ویژه‌ای دارند. با این حال، نسل آنها به دلیل فعالیت‌های انسانی به شدت کاهش یافته و حفاظت از زیست‌بوم‌های آنها ضروری است.
با توجه به خصوصیات زیستی و رفتاری خاصشان، مطالعات تخصصی روی اسلولوریس‌ها به دانش نجات و حمایت این گونه کمک می‌کند و می‌تواند الگویی برای حفاظت بهتر سایر گونه‌های نرم و حساس باشد.