نام: خرس قهوه ای
نام انگلیسی: Brown Bear
نام علمی: Ursus arctos
از فرمانرو جانوران، شاخه طنابداران، رده پستانداران، راسته گوشتخواران، خانواده گاوسانان، سرده خرس،گونه خرس قهوه ای
Kingdom:Animalia
Phylum: Chordata
Class: Mammalia
Order: Carnivora
Family: Ursidae
Genus: Ursus
Species: U. arctos
زیستگاه: توندرا ،جنگل،چمنزارها و مناطق کوهستانی.
وضعیت حفاظتی: کمترین نگرانی Least Concern(LC)
تغذیه: همه چیز خوار
عوامل تهدید کننده: انسان و حوادث طبیعی
دوران آبستنی: 6 تا 8 ماه
تعداد نوزادان: 1تا 4 معمولا 2
سن بلوغ: ماده سه سالگی و نر 4 سالگی
طول عمر: 25 سال درطبیعت و 40 سال تحت مراقبت
طول بدن: 180-300 سانتی متر
ارتفاع: 90-110سانتی متر
وزن بدن: ماده ها 97 تا 300 و نر ها150 تا 680 کیلوگرم
نکات جالب:
توله‌های خرس‌های تازه متولد شده در هنگام شیردهی صدای زمزمه آواز مانند بلند و مداومی تولید می‌کنند که اعتقاد بر این است که به تحریک تولید شیر مادرشان کمک می‌کند. این صدا به قدری بلند است که می توان آن را از بیرون لانه شنید.
خرس های قهوه ای لاشه هایی را که شکار کرده اند با علف و خزه می پوشانندو برای روزهای بعد ذخیره می کنند. خزه حاوی مواد شیمیایی است که قارچ ها و باکتری ها را از بین می برد و به عنوان نگهدارنده گوشت عمل می کند.
با وجود شهرت "خرس بزرگ" برای خرس گریزلی، اما این خرس یکی از کوچکترین زیرگونه های خرس قهوه ای است.
معرفی:
خرس های قهوه ای در طیف متفاوتی از این رنگ وجود دارند آنها در همه اندازه ها و سایه ها، از رنگ کرم روشن تا تقریبا مشکی وجود دارند. زمانی تصور می شد که تنها در آمریکای شمالی 86 نوع مختلف خرس گریزلی و خرس قهوه ای وجود دارد. امروزه دانشمندان توافق کرده اند که تنها یک گونه از خرس قهوه ای با تنوع (یا زیرگونه) زیاد وجود دارد.خرس های قهوه ای در آمریکای شمالی به عنوان خرس گریزلی شناخته می شوند زیرا خز قهوه ای آنها سفید یا خرمایی است. کلمه "گریزلی" به معنای "میکس شده یا رگه دار با رنگ خاکستری" است. چندین زیرگونه خرس قهوه ای در اروپا، آسیا و خاورمیانه یافت می شود، اما آنها کوچکتر از خویشاوندان خود در آمریکای شمالی هستند و تعداد آنها در حال حاضر آنقدر کم است که جمعیت آنها در معرض خطر جدی قرار دارد.
همه خرس ها دارای اندام های کوتاه و ضخیم، بدنی بزرگ و سنگین و سر بزرگ هستند. اگر با دقت نگاه کنید، متوجه خواهید شد که بیشتر خرس ها شبیه به بیماری پا چنبری (pigeon-toed) راه می روند و پاهایشان به سمت داخل چرخیده است. این باعث می شود هنگام راه رفتن کمی دست و پا چلفتی به نظر برسند، اما گول نخورید - خرس ها می توانند خیلی سریعتر از آنچه بیشتر مردم تصور می کنند حرکت کنند. خرس‌های قهوه‌ای بالغ به اندازه خرس‌های پاندا، سیاه، خورشید و تنبل دربالا رفتن از درختان راحت نیستند، اگرچه توله‌های خرس قهوه‌ای در مواقع ضروری این کار را انجام می دهند.
خرس های قهوه ای قوز عضلانی بزرگی در بالای شانه های خود دارند و خرس های گریزلی متمایزترین قوز را در بین همه خرسها دارند. پنجه های جلویی بزرگ از آنها حفاری قدرتمند ساخته است. آنها ممکن است برای خود بستری کم عمق بر روی زمین با برگ درختان بسازند. وقتی هوا سرد می شود، آنها به دنبال مکانهای بزرگ و دنج برای خانه زمستانی خود می گردند. یک لانه می تواند یک غار صخره ای، یک گودال درخت، انبوهی از شاخ و برگ درختان یا لانه ای باشد که با کندن در دامنه تپه یا زیر ریشه درختان ساخته شده است.
خرس‌های قهوه‌ای می‌توانند چهار تا شش ماه در سال را در خواب عمیق بگذرانند. این یک سوم تا یک دوم عمر آنهاست! این خواب معمولاً خواب زمستانی نامیده می شود، اما برخلاف خواب واقعی، دمای بدن خرس ها به شدت کاهش نمی یابد. با این حال، ضربان قلب خرس ها از 70 ضربه در دقیقه به تنها 10 ضربه در دقیقه کاهش می یابد، متابولیسم آنها کند می شود و آنها در تمام زمستان ادرار و مدفوع نمی کنند! این «خواب زمستانی» به خرسها اجازه می‌دهد تا زمانی که غذای کمی در دسترس هستند یا اصلاً غذا ندارند، برای مدت طولانی زنده بمانند. خرسها در آب و هوای گرم‌تر از خرس‌هایی که در مناطقی با زمستان طولانی‌تر هستند، زمان کمتری را در لانه‌های خود می‌گذرانند. در واقع، خرس های قهوه ای در باغ وحش ارم تهران در تمام طول سال فعال می مانند!
خرس ها تنها پستاندارانی هستند که در تمام مدتی که در خواب زمستانی هستند ادرار نمی کنند و مدفوع نمی کنند! در واقع، پزشکان با مطالعه روش بازیافت ادرار خرس ها توانسته اند به بیماران انسانی مبتلا به نارسایی کلیه کمک کنند.
زیستگاه و رژیم غذایی
خرس های قهوه ای در انتخاب زیستگاه خود از هر خرس دیگری تطابق پذیرترند. آنها ممکن است در جنگل ها، مناطق کوهستانی، و حتی مناطق نیمه بیابانی یافت شوند. محدوده فعلی آنها شامل اروپا، بخش هایی از آسیا، ژاپن و غرب کانادا و آمریکا است. این بزرگترین محدوده نسبت به تمامی انواع دیگر خرس ها است. در حال حاضر، بزرگترین جمعیت خرس قهوه ای در روسیه، آلاسکا و کانادا است.
خرس های قهوه ای همه چیزخوار واقعی هستند و هر چیز مغذی را که پیدا کنند می خورند. بیشتر رژیم غذایی آنها از مواد گیاهی تشکیل شده است، اما اگر به گوشت دسترسی داشته باشند مطمئناً آن را می خورند. خرس ها برای دستیابی به ریشه ها، غده های گیاهان و حشرات مرتبا زمین را حفاری می کنند، لاشه مردار را جمع آوری می کنند و حتی گاهی اوقات طعمه هایی مانند جوندگان، آهوهای جوان و گوزن را شکار می کنند. با این حال، غذایی که اولین بار وقتی به خرس فکر می کنید به ذهن شما می رسد قطعا ماهی قزل آلا است.
خرس های قهوه ای پس از ترک مادرشان زندگی انفرادی دارند. هنگامی که خرس ها میوه می خورند، مدفوع آنها دانه ها را پراکنده می کند که به رشد زیستگاه ها کمک می کند. و هنگامی که آنها برای یافتن مواد غذایی مانند غده ها، پیازهای گیاهان و جوندگان حفاری می کنند، خاک را تحریک می کنند که نیتروژن را در زمین آزاد می کند و زیستگاه را سالم نگه می دارد. در بهار، خرس‌های قهوه‌ای حتی ممکن است گوساله‌های جوان گاومیش کوهان دار، گوزن و دیگر حیوانات حیات‌وحش را شکار کرده و بخورند که به کنترل جمعیت این دسته از حیوانات کمک می‌کند.
زندگی خانوادگی
با نزدیک شدن به فصل تولید مثل خرس قهوه ای (اردیبهشت تا خرداد)، نرها نسبت به یکدیگر تهاجمی تر می شوند. آنها برای نشان دادن تسلط، راست می ایستند، غرغر می کنند و به یکدیگر غرش می کنند. مسابقات کشتی معمولی است و هر یک یا هر دو نر ممکن است توسط دندان نیش تیز خرس مقابل آسیب ببینند. برای نشان دادن حالت تسلیم شدن ، خرس ممکن است سر خود را پایین و عقب نگه دارد. ماده ها و توله ها سعی می کنند از این دعواها دوری کنند.
ماده ها در طول زمستان هنگام خواب یک شاهکار شگفت انگیز انجام می دهند: آنها زایمان می کنند! پس از تولید مثل، جنین بلافاصله در رحم کاشته نمی شود و به رشد خود ادامه می دهد و برای مدتی رشدش به تعویق می افتد توله ها از دی تا اسفند یعنی در فصل زمستان متولد نمی شوند. لانه گزینی تاخیری باعث طولانی شدن بارداری می شود اما د عین حال به مادر کمک می کند که چربی کافی برای خود و توله های در حال رشدش ذخیره کند.
معمولاً دو توله که تقریباً بدون مو، بدون دندان و با چشمان بسته هستند به دنیا می آیند. آنها با رفتن به سمت منبع گرما، نوک سینه های مادرشان را پیدا می کنند. اگرچه ماده در طول زمستان می خوابد، توله ها وقت خود را به بازی، کشتی گرفتن و گرم نگه داشتن پوست خود می گذرانند. چشمان توله‌ها از شش هفتگی باز می‌شود و با رسیدن بهار، دندان‌های روییده و خز ضخیم دارند و می‌توانند مادر را بیرون از لانه تعقیب کنند. بسته به زیرگونه خرس،بچه خرسها از دو تا شش سال با مادر خود می مانند. مادر تا زمانی که فرزندان کنونی او از او جدا نشوند توله دیگری بدنیا نمی اورد.